كان نفسى

زمان و انا صغير ..
كان نفسى أبقى كبير
كبير كبير يعنى ..
أصرف على روحى ..
أشرب شاى مع بابا ..
أختار أكلى و لبسى ..
أخرج و أرجع بليل .. متأخر .. ملاقيش بابا قاعدلى على الباب و فى إيده الساعة و بيقوللى كنت فين يا ابن الكلب ..
أسافر لوحدى ..
أشترى اللى انا عايزه ..
اكسب كتير .. علشان ماحتاجشى فلوس من حد ..
كان نفسى الناس تعاملنى زى ما بتعامل الناس الكبار ..
كان نفسى العيال الصغيرة يقولولى يا عمو ..
و يطلعلى دقن ..
و شنب .
كان نفسى الناس تبطل تقوللى يا " عسل " و يا " سكر " و يا " حمادة " .. و الكلام اللى بيتقال للعيال دا ..
و انا عندى تمن سنين .. لسه فاكر .. قلت لواحد صاحبى .. إمتى يبقى عندى عشرين سنة ..
إمتى أكبر بقى
كان نفسى أبقى قوى زى الكبار .. و أقدر أشيل شيكارة الرز الخمسة كيلو اللى ماما كانت بتجيبها و تشيلها و انا ماشى معاها ..
كان نفسى اكبر و افهم حاجات كتيرة لما كنت أسأل عليها و انا صغير يقولولى " هاتعرف لما تكبر " كان نفسى اكبر علشان اعرف ..
كان نفسى ...
و أهو إتحقق كل اللى كان نفسى فيه ..
بقيت باشتغل و باكسب و باشترى اللى انا عايزه و باخرج و بارجع وقت مانا عايز و باسافر لوحدى و طلعلى دقن و شنب و عرفت حاجات كتيرة ماكنتش أعرفها و انا صغير وبقيت باشيل شيكارتين رز مرة واحدة مش شيكارة بس و بقى عندى واحد و عشرين سنة مش عشرين بس ..
بس لسه لحد دلوقتى حاسس إنى ماكبرتش ... مش عارف ليه ..
حد عارف ليه ؟
و النبى اللى يعرف يقوللى