فضفضة .. باروكلى ... إدعولى

باركولى ...
أولا الحدث اللى هاتكلم عنه هو إنى أخدت تأجيل من الجيش
و دا جه من بق سبع .. انا مواليد 14/9/1986 ... مواليد سنة 87 كلها أخدوا تأجيل .. و جه على سنة 86 بقى إتوصى بيها بجد .. قاللك شهر واحد كلهم لابسين .. و انتين كله .. و تلاتة .. و اربعة .. و خمسة .. و ستة .. و سبعة .. و تمانية ... كل دا و انا بانهار تدريجيا و باقول حد يسكت الراجد عديم الرحمة دا ... كل دا و انا فى حالة نفسية و عصبية مالهاش ملامح .. و بعدين قال شهر تسعة . من يوم 2 لحد يوم 7 ... و من يوم 17 لحد يوم 27 .. انا ساعتها كان ها يغمى عليا من الفرحة .. و الله حضنت و بوست ناس كتيييرة اوى ماعرفشى حتى إسمهم إيه .. مش عارف إيه وجه الفرحة فى اللى حصل دا ..
هو أنا ممكن أفرح لأنى أولا إختصرت سنة كاملة - أو تلاتة - كانت هاتضيع منى فى الهوا كده و انا محتاج لكل دقيقة فى عمرى من النهاردة .. يمكن كمان أفرح علشان الجيش طبعا تعب و شقا و مرمطة - إسأل مجرب - .. و انا سائل كتير أوىىىى .. و كمان ممكن علشان الحرية ... طبعا لو دخلت الجيش مش هاعرف أروح ولا آجى ولا أسافر ولا أخرج ولا أى شىء ...
يمكن كمان أفرح علشان الدنيا دلوقتى مفتوحة قدامى على مصراعيها .. أفتش على الرزق و أدور عليه فى كل شبر .. و أروح و آجى و أجرب و أتعلم .. و أكون نفسى بتعبى فى شغلى ... الى جاى أكيد أصعب .. لكن أنا من جوايا عارف إنى " أنا له " ... وبأمر الله بوجود القدرة ... يبقى كل شىء سهل وفى إيديا ... أنا شقيت كتير ... و تعبت كتير .. أكتر مما يتصور أى حد .. و شغلى فى الورشة بجد كسر نفسى و عودنى إنى أقدر أتعايش مع أى وضع .. و أقبل أى ظروف ... و أتكيف مع أى صعوبة ممكن تقابلنى فى أى مكان هاروحله ... بالتأكيد أنا مش هاقدر أكمل شغل فى الورشة .. لأنى لابد أدور على دخل أحسن من كده ... فرصة أحلى من دى .. هى أكيد ورشتى و مفتوحالى فى أى وقت ... لكن أنا نفسى فى حاجة أحسن .. و دا أكيد من حقى ...
عموما ... أنا قلتلكم تباركولى ... لكن الأهم من كده .. و بجد .. إنكم تدعولى ... لأن اللى جاى مش سهل أبدا ...
أبدا