ذاتيـــــــــــــة

بقالى كتير باقول كلمة ياريت و اسرح..

و باتخيل سنين عمرى ورود دبلانة بتفتح..

و باتحايل على اللحظة ...

عشان افرح ..

ساعات باضحك على روحى بحلم بعيد ..

و انادى بأعلى صوت فيا و أقول ارجع ..

و نفسى فى مرة لو يسمع ..

بقالى كتير بيتهيألى فى السكة سراب جذاب ..

بيستقبلنى بالترحاب ..

لكن كداب ..

بيوهمنى بأمل بسام ورا الأبواب ..

بقالها كتير معاندانى ..

و باستحمل عشان أوصل لآخرتها ..

لكن فين هى آخرتها ..

مرور الوقت بينسى ...

و عندى مهما مر الوقت عمر الذكرى مانسيتها ..

بقالى كتير بلاقى العضم فى الكرشة ..

و الاقى الهم فى الشارع ..

و فى الأفكار ..

و فى الفرشة ..

يموت جوايا شىء غامض ... و ريحته تفوح ..

و يقتلنى عذاب الروح ..

عذاب الروح مرض مزمن مالوش أعراض ..

لكنه أخطر الأمراض ..

بيحرق كل شىء ممتع ..

ما يبقاش منه إلا رماد ...

رماد فى مدار بيتمرد على سنينه ..

كما مارد مراده يثور على كل اللى ساجنينه ..

بحب اعيش على هوايا ..

و زادى فى غربتى حكاية ..

و بينى و بينى باحكيها ..جواب و سؤال ..

انا الراوى ...

و انا السامع ...

و انا الأبطال ...